پيام

ژاله رحيمي
90/10/14

+ اماحالا

خيلي دور نيست. دقت که کني مي بيني که نزديک است نزديکتر از يک نام به صاحبش. درست مثل يک هويت، آنجا هويت سرزمين من است.

هويت سرزمينم را و بي مسووليتي مرا. نمي دانم از بد شانسي ماست يا از بي فکريمان که در زماني که ما نوبت زندگي در اين سرزمين را به دست گرفتيم تالا ب ها يکي يکي خشک مي شوند، پرنده ها بيمار؟! نمي دانم، پاسخ فرزندانمان را چه خواهيم داد وقتي خواهند پرسيد: بزرگترين درياچه داخلي ايران چه شد؟

درياچه اروميه شاخص ترين محل زاد و ولد فلامينگوها در خاورميانه بود. آب شور درياچه اروميه اگر چه ماهي نداشت اما در اين آب سخت پوستان آبزي زندگي مي کردند به نام "آرتميا".

يوخ،چه ن چکيليب گوز قاشيوا نه گلدي !\\ بوجور ياشدا گور باشيوا نه گلدي !\\\\ اورمو گولي چايلاريني دانلاماز سوز دمه يه خوروز کيمي بانلاماز\\ ساکيت ياتيب دردين ئوزگه آنلاماز \\چاي دا اولان سير داشيوا نه گلدي؟ \\بوجور ياشدا گور باشيوا نه گلدي !\\ اورمو گولي سن دا کمک سسله مه\\ اوزاخ، يوخون چايدان مدد ايسته مه \\سن اونلارين