پيام

ژاله رحيمي
89/9/13

+ با چرخش عقربه هاي ساعت يکي از ما هم مي رويم لازم نيست از اين دنيا برويم گاهي از دل هم گاهي از ديار هم گاهي از خاطرات هم

دكتر ميكائيل تفكيكي 89/9/15

خدا کند چنين رفتنايي رو تجربه نکنيم.

سلام اما من دكتر نيستم پرستارم.

عجب رسميه رسم زمونه قصه ي برگ ها باد خزونه ميرند ادم ها از اونا فقط خاطرهاشون به جا مي مونه کجاست اون کوچه چي شد اون خونه ادماش کجان خدا مي دونه بوته ي ياس باباجون هنوز گوشه ي باغچه توي گلدونه عطر ش پيچيده تا هفتا خونه خودش کجاهاست ؟ خدا مي دونه

خدا نمي كنه كار بنده خداست..

ميرن آدما از اون ها فقط خاطرهاشون به جا مي مونه تسبيح و مهر بي جون هنوز گوشه ي طاقچه توي ايونه خودش کجاست ؟ خدا مي دونه خودش کجاست ؟ خدا مي دونه ميرند ادم ها از اونا فقط خاطرهاشون به جا مي مونه

پرسيد زير لب يکي با حسرت پرسيد زير لب يکي با حسرت از ماها بعدها چه ياددگاري مي خواد بمونه خدا مي دونه ميرن آدم ها از اونا فقط خاطرهاشون به جا مي مونه ميرند ادم ها از اونه فقط خاطرهاشون به جا مي مونه

ايول به شما مگه شما موضع اين آقاي دكتر رو روشن كنيد ما كه آخرش نفهميديم دكترن،شاعرن ،...

خانم رحيمي من سالهاست كه طنز نويس هم هستم !!!

بله اون كه جاي خود داره از كمالات جناب دكتر هر چي بگيم كم گفتيم.

اميد جان و خانم رحيمي من به شما و تمام دوستان ارادت كامل دارم غرض شاگردي زير نظر شما و ديگر دوستان است خانم رحيمي ميدانند محل كار ما وحشتناكترين جاست و اگه گاهي فرصت براي نوشتن مطلبي پيدا ميكنم فقط به شوق ديدارروي خوب شما دوستان است وگرنه فرصت من و امثال من بسيار كم است

آقاي دكتر شكسته نفسي مي كنيد،شما هميشه استاد من بوديد و هستيد ، واقعا بهتون به خاطر اينهمه خوش ذوقي و استعداد تبريك مي گم